Na zijn indrukwekkende overwinning bij de BADLANDS-race van 2022 in Spanje, spraken we met Mattia de Marchi om meer te horen over zijn ervaring op de ruige 750 kilometer lange route, inclusief wat er goed ging, wat er mis ging en zijn advies voor aspirant-ultraracers . Vind hier ons interview en een fotogalerij
Het is veilig om te zeggen dat Mattia de Marsi, een 30-jarige Italiaan, veel dot-watchers en andere rijders heeft verrast tijdens de BADLANDS 2022. Zeker gezien het aantal bekende concurrenten. Mattia kwam in slechts 45 uur en 54 minuten over de finish. Het slopende parcours, dat door prachtige, afgelegen delen van Zuid-Spanje loopt, is 750 kilometer (465 mijl). We wilden graag meer weten over Mattia’s eerste grote overwinning, dus namen we contact met hem op terwijl hij op weg naar huis was. Vind hieronder ons volledige interview.
Vertel ons over je achtergrond als wielrenner en hoe je in ultraracen bent beland.
Sinds ik een kind was, heb ik in elke categorie tot onder de 23 op de weg geracet. Ik kon ook in een profteam komen voor een zomeretappe en won een race in de Ronde van China, maar helaas kreeg ik geen daarna contracteren. Ik kon nog een paar jaar op het continentale niveau blijven, maar toen besloot ik te stoppen.
Van alle races die dit jaar plaatsvinden, wat trok je aan in BADLANDS?
Badlands was vorig jaar het onderwerp van een hype. Ik was onder de indruk van de foto’s en video’s die ik zag. Ik wist dat ik in deze prachtige gebieden wilde rijden en ik was vastbesloten om het waar te maken. Het optreden van Lachlan Mortons vorig jaar was genoeg om me te doen geloven dat de hype veel ervaren ruiters zou trekken. Ik keek er naar uit om de strijd aan te gaan met de beste in ultracycling, en ik wist dat dit de race was om dat te doen. Lachlan kon er niet bij zijn, maar ik hoop dat we elkaar ooit nog eens zullen ontmoeten, zodat ik kan zien hoe sterk hij werkelijk is. Of misschien gewoon een biertje en een chill ritje samen.
Heb jij tips of tricks die goed uitkwamen op je route?
Ten eerste had ik geen mechanische of andere problemen. Hoewel het al meerdere keren is gebeurd, heb ik het geluk gehad dat het een keer is gebeurd. Het is een combinatie van geluk en voorbereiding. Je moet de juiste versnelling kiezen, alles zo instellen dat je de minste kans op pech hebt. Ik was deze keer erg blij met mijn setup.
Hoe de race zich ontvouwde was ook gewoon perfect voor mij. Ik heb niemand aangevallen of geduwd om ze te laten vallen. Ik had mijn tempo en hield het de hele route vol, wat de beste manier is om ervoor te zorgen dat je geen domme dingen doet en te hard pusht, waardoor je later leeg raakt.
En wat ging er mis of kan de volgende keer beter?
De jongens van Enough Cycling vertellen me altijd dat ik een ramp ben, want ik breek of verlies dingen wanneer ik fiets. Dit keer was het de eerste. Ik was 35 km van de finish, toen ik crashte op een stuk singletrack. Na een paar kilometer realiseerde ik me dat ik mijn GPS-tracker kwijt was. Vanaf dat moment deelde ik mijn WhatsApp-locatie met de wedstrijdleiders. Het was niet zo’n groot probleem, maar ik wilde mijn jongens thuis niet teleurstellen!
Twee dagen rijden was alles wat nodig was. Wat voor tol eist dat van je lichaam en geest?
Dit was een groot vraagteken voor mij, aangezien ik nog nooit eerder dan twee dagen of twee nachten achter elkaar had gereden. Bij langere evenementen ben ik degene die zeker een paar uur per nacht moet slapen, zoals ik deed op de Italy Divide. Mijn oorspronkelijke plan was om iets sneller te gaan en de rit eerder af te ronden, maar dat kon ik niet doen omdat het laatste stuk zo moeilijk was, ik heb uiteindelijk twee nachten gereden.
Hoe dan ook, ik denk dat je lichaam zich aanpast als je er een beetje aan gewend bent. Eten was het enige probleem. In de afgelopen uren had ik geen zin om te eten en liep ik uiteindelijk helemaal leeg.
Het mentale aspect is iets heel anders. Er zijn hoogte- en dieptepunten. Soms voelt het alsof je helemaal niet beweegt. Andere keren heb je het gevoel dat je nergens snel heen gaat. Je begint je zelfs af te vragen wat je aan het doen bent. Op deze momenten zijn kleine dingen zoals berichten van vrienden en familie een grote hulp om een beetje motivatie te vinden en door te gaan. Bij ultra-cycling is de mentale kant het belangrijkst.
Op welke fiets reed je en hoe heb je hem aangepast voor BADLANDS?
Mijn grindfiets, een 3T Exploro Racemax, was bij me. Eigenlijk is deze specifieke fiets de eerste die ze volledig in Italië hebben gemaakt. Het was mijn eerste fiets en het is mijn favoriet. Ik gebruik Campagnolo Ekar als groepset, dit keer met 40 voor en een 10-44 cassette achter.
Grind is een moeilijk terrein en wielen en banden maken het verschil. Deze keer reed ik op een gloednieuwe set 700C Fulcrum-wielen (ze zullen ze eind september voor het publiek vrijgeven) en Pirelli Cinturato Gravel M 40 mm-banden.
Ik heb ook een minimale tasconfiguratie uitgevoerd, met alleen een Miss Grape-frametas en iets op het stuur. Een rugzak met een watertank van 2 liter was voor mij essentieel om lange, afgelegen afstanden te overleven.
Favoriete stukken van de route?
De Gorafe-woestijn. Het is zo’n ongelooflijke plek, en het voelt alsof je op de maan rijdt. En ook Sierra de Gador. Dat was een mooie klim na 620 kilometer, een mooie beloning na een pittig stuk.
Hoewel ik de Tabernas-woestijn in het donker heb gereden, zeiden mijn vrienden Asja, Federico en ikzelf, die er overdag op reden, dat dit het hoogtepunt van de route was. Het is een geweldige rit waar ik als toerist naar terug zal keren.
Als je eenmaal hersteld bent van deze race, wat is de volgende stap?
Ik ga zondag eigenlijk een Gran Fondo rijden, de Strade Bianche. Hoewel ik niet zeker weet of het racen of alleen rijden zal zijn, zal ik er zijn. Daarna zal ik op Jerobeam Gravel rijden. Het is een thuisevenement voor ons en we zullen veel plezier hebben met veel vrienden. Ziek ook op de Gravel Epic in Zwitserland.
Zijn er tips of wijsheid die je aspirant-ultraracers kunt geven?
Ultra- en adventure cycling worden steeds populairder en interessanter dan de kleine niche die ze al jaren hebben. Je kunt vanuit huis zien wie er wint en wie het goed doet, maar deze evenementen zijn buitengewoon moeilijk en je moet erop voorbereid zijn dat ze slagen. Mijn advies aan nieuwkomers is om de eindstreep niet als vanzelfsprekend te beschouwen. Een klein probleem kan enorm worden en tot een DNF leiden als u er niet klaar voor bent om het aan te pakken. Wees voorbereid. Dit betekent dat je je moet voorbereiden door de cursus te leren en mentaal voorbereid te zijn.
Is er iemand die je wilt bedanken?
Wij, de renners, deden het gemakkelijke deel: trappen en doen waar we van houden. Het was een fantastische race met een van de meest professionele en georganiseerde races die ik ooit heb gezien. Ze waren zo professioneel en efficiënt. Hartelijk dank aan hen voor de fantastische route en het geweldige evenement!
